Η συγκλονιστική μαρτυρία της γυναίκας που ήταν στο μπαλκόνι της Marfin και σώθηκε – «Σκεφτόμουν ότι στην επόμενη ανάσα δεν θα μπορέσω»

15 χρόνια μετά την τραγωδία της Μarfin την 5η Μαΐου του 2010, όταν τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους

Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώνονται μετά την τραγωδία της Μarfin την 5η Μαΐου του 2010, όταν τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε πυρκαγιά που ξέσπασε στο υποκατάστημα της τράπεζας στην οδό Σταδίου.

Η τραγωδία συνέβη όταν κουκουλοφόροι, κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου, έσπασαν τη γυάλινη πρόσοψη και πέταξαν στο κατάστημα βόμβες μολότοφ και ένα μπουκάλι με εύφλεκτο υλικό. Μέσα βρίσκονταν περίπου 30 εργαζόμενοι, μεταξύ των οποίων τα θύματα του εμπρησμού η 32χρονη έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η 35χρονη Παρασκευή Ζούλια και ο 36χρονος Επαμεινώνδας Τσάκαλης.

Σήμερα, ανήμερα της θλιβερής επετείου έχει γίνει viral ένα βίντεο που ανήρτησε στο διαδίκτυο ο Μανώλης Μπεμπένης, τραπεζικός υπάλληλος, και δείχνει την επιζήσασα Μαρία Καραγιάννη, να εξιστορεί πώς βίωσε τα δραματικά λεπτά μέχρι να διασωθεί. Η «γυναίκα στο μπαλκόνι της Marfin», όπως ήταν οι τίτλοι της εποχής στις εφημερίδες κάνει λόγο για «πανζουρλισμό» και «τον απόλυτο τρόμο» που βίωσε περιγράφοντάς πώς οι συνάδελφοί της στο υποκατάστημα ήταν στριμωγένοι σε έναν διάδρομο και ενώ η φωτιά τους απειλούσε και οι μαύροι και πυκνοί καπνοί τους έπνιγαν.

@bebenismanolis #MarfinTruth #JusticeForMarfin#ΜαρίαΚαραγιάννη #ΜαρτυρίαMarfin #Marfin2020 #ΔενΞεχνώMarfin #ΑλήθειαΓιαΤηMarfin #διεκδικούμεαυταπουμαςανηκουν #διεκδικούμε #συλλογικοίαγώνες #piraeus #bank #banks #τραπεζα #piraeusbank #εργασιακή_αξιοπρέπεια #Αξιοπρέπεια #σευτπε #δικαίωση #Κανένας_Μόνος #τικ #τικτοκ_ελλαδα #greece #tiktokgreece #tiktokgreece🇬🇷 #ΕργασιακάΔικαιώματα #ΌχιΣτηνΕκμετάλλευση #ΣεβασμόςΣτοΩράριο #ΔουλειάΌχιΔουλεία #ΌχιΑπλήρωτηΕργασία #ΕργασιακήΑξιοπρέπεια #ΣταματήστεΤηνΥποδούλωση #ΙσορροπίαΖωήςΕργασίας #ΑθέμιτοςΑνταγωνισμός #ΌχιΣτηνΥπερεργασία #ΣεβασμόςΣτουςΕργαζόμενους #ΣυλλογικοίΑγώνες ♬ πρωτότυπος ήχος – Μπεμπένης Μανώλης

Όπως εξηγεί, «ήμουν στο υπόγειο και άκουσα πολύ δυνατούς κρότους από ισόγειο του κτιρίου και γυαλιά να σπάνε. Κλειδώσαμε το θησαυροφυλάκιο, και πήρα το 100 από το τηλέφωνο του υπογείου».

Η επικοινωνία με την αστυνομία ήταν δύσκολη: «Με ρωτούσαν “πόσοι είστε στο κτήριο; πόσοι είναι οι επιτιθέμενοι;”. Τους έλεγα “δεν βλέπω από τους καπνούς”. Προσπάθησα να πάρω την πυροσβεστική αλλά δεν λειτουργούσε πια το τηλέφωνο. Από το φόβο μου κινούμενη γρήγορα πήρα δυστυχώς το ασανσέρ για να πάω στον 3ο όροφο όπου ήξερα ότι υπήρχαν παράθυρα».

Φτάνοντας στον τρίτο όροφο, η κατάσταση που αντίκρισε ήταν χαοτική: «όταν έφτασα εκεί υπήρχε πανζουρλισμός. Οι συνάδελφοι ήταν στριμωγμένοι σε ένα διαδρομάκι μικρό για να βρουν διέξοδο από ένα δωμάτιο που λειτουργούσε ως αποθήκη. Εκεί ήταν ένα κλουβί για τις μονάδες κλιματισμού. Απ’ ότι έμαθα ο Ηλίας ο συνάδελφός μας έσπασε με όλες του τις δυνάμεις αυτή την καταπακτή και σιγά-σιγά βοηθώντας ο ένας τον άλλο βγήκαμε σε ένα μπαλκόνι 1×2 με κάτι λόγχες και σκαρφάλωναν τα κακόμοιρα για να ανέβουν σε ένα ελενίτ και να βγουν στη Χρήστου Λαδά».

Η ίδια, προσπαθώντας να βρει τρόπο να καλέσει για βοήθεια, κατευθύνθηκε προς το κεντρικό μπαλκόνι της Σταδίου. «Είχα δει έναν συνάδελφο στο κεντρικό μπαλκόνι που μιλούσε στο τηλέφωνο και ήθελα το τηλέφωνο αυτό για να πάρουμε κάποιον να του πούμε ότι κινδυνεύουμε».

Όμως, η κατάσταση επιδεινωνόταν ραγδαία: «Δεν θυμάμαι αν κατάφερα να περιγράψω την κατάσταση και μετά από λεπτά το απόλυτο χάος. Να φυσάει ο καπνός, να μην βλέπουμε αν μπορούμε να πάμε στο διπλανό κτήριο. Δεν βλέπαμε πού να πατήσουμε. Τρεις από τους πέντε που ήμασταν στο μπαλκόνι κατάφεραν με κίνδυνο της ζωής τους από ένα μικρό περβάζι να περάσουν στο μπαλκόνι του διπλανού κτιρίου».

Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν εφιαλτικές: «Εμείς οι δύο οι τελευταίες που μείναμε στο μπαλκόνι, δεν βλέπαμε, είχε πυκνώσει ο καπνός, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις. Σκεφτόμουν ότι στην επόμενη ανάσα δεν θα μπορέσω. Όλη αυτή η για 40 λεπτά… Να λέω “πού είναι η πυροσβεστική;” Ζούσαμε τον απόλυτο τρόμο για 40 λεπτά, εκεί το υπολογίζω».

Η διάσωσή της ήρθε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή: «Εκείνη την ώρα έλεγες ή θα σωθώ ή το επόμενο δίλεπτο δεν θα έχω ανάσα και θα πέσω κάτω. Ήταν τραγικές οι στιγμές, ο απόλυτος τρόμος, παράνοια. Εμένα με έβγαλαν τελευταία οι πυροσβέστες από το εσωτερικό του κτηρίου. Ήταν τέτοια η ένταση της φωτιάς που τα πάντα στο κτήριο ήταν σαν να έχει γίνει βομβαρδισμός. Πατούσες συντρίμμια. Τις επόμενες ημέρες είδαμε ότι είχαν σπάσει τα μάρμαρα από τη σκάλα πιθανολογώ από την θερμοκρασία».

Η περιγραφή της ολοκληρώνεται με τις στιγμές λίγο πριν απομακρυνθεί από το κτήριο: «μου έβαλαν μια αντιασφυξιογόνα μάσκα, ένα μπουφάν στην πλάτη και φωτίζοντας τον δρόμο που μπορούσα να περπατήσω, υποβασταζόμενη κατάφερα να με κατεβάσουν κάτω».

Σχετικά άρθρα:

Αναστέλλονται για έξι μήνες οι αγωγές Δημοσίου για διεκδίκηση ιδιωτικών ακινήτων – Τι αλλάζει στο Κτηματολόγιο Τραγωδία στα Τέμπη: Νέες έρευνες στα συντρίμμια – Ο «Daniel» και ανθρώπινη παρέμβαση αλλοίωσε στοιχεία Συνελήφθησαν 23 μέλη εγκληματικών οργανώσεων για αρχαιοκαπηλία στην Βόρεια Ελλάδα Σε κρίσιμη κατάσταση οι πέντε πολυτραυματίες από τη Βόρεια Μακεδονία που νοσηλεύονται στη Θεσσαλονίκη